Her işte muvafık bir ben-i adem
Hayırlar işlerdı her vakit her dem
Yumuşak başlıydı, iyiydi huyu
Bir asl-ı necipten gelirdi soyu
İcra eder idi her daim dini
İçinde olmazdı nefreti kini
Birgün bir bahçede içinde dere
Abdest almak için çömeldi yere
Baktı ki bir elma suda yüzüyor
Sanki ona, alda beni ye diyor
Uzanıp elmayı çıkardı sudan
Sade ısırıktı almıştı ondan
-Eyvah!.. Dedi. “Ben ne günah işledim
Sahibine soramadan dişledim
Gidip hemen sahibini bulayım
Bunun için ben helallik alayım”
Buldu sahibini malum bahçenin
Dedi “Lafı olamaz bir kaç akçenin
Hakkını helal et varıp gideyim
Bir kusur işledim ben ne diyeyim;
Bahçenin sahibi” Olur velakin;
bir şartım var, eğer dinlersen sakin..!
Beş sene çalışıp bana bedava
Kapanır o zaman kökten bu dava”
“Azabı daha zor”Dedi çaresiz
Teklifini kabul etti o aziz
Gece gündüz
durmaksızın bil fiil
Çok çalıştı hiç demedi bu değil
En sonunda beş yıl geçti aradan
Gitti,dedi izin var mı buradan
“Artık çekip gideyim mi, ne dersin?!”
Adam dedi, “Bir şart kaldı gidersin!
Bir kızım var kördür, dilsiz ve sağır;
birde topal; yürür ama çok ağır
Başı kel dır,evlennirsen o vakit
Aramızda ne şart kalır ne akit”
Düğün’dü nikah’tı her cümle işi
Yerine getirdi o mümin kişi
Vardı odasına gelin ayakta
Sanki ışık sızar idi duvak’ta
Sanırsın buluttur örter güneşi
Yoktu zevcesi’nin bir misli eşi
Çıktı odasından gerisin geri
Dedi ki “Gördüğüm benim bir peri..!”
Kayın peder dedi “Senin helalin.
İşte karşılığı onca melallin
Kör dediysem, hiç
harama bakmadı
Sağır dedim, kem sözlere takmadı
Dilsiz dedim, haram demez hiç dili
Kel dediysem, saçlarının bir teli
Göremedi bir tek Allahın kulu
Başında çıkmazdı örtüsü çulu
Topal değil haram yere gitmezdi
İmanından asla taviz vermezdi”
Mutluluğa erdi bu işin sonu
İbret’e müsebbep artık bu konu
Doğdu birde Çiftin erkek evladı
Dediler, Numan bin Sabittir adı
İfşa’da beis yok o namı diğer
İmam-ı Azamdır bilseniz meğer
Daha küçük yaşta yüce Kur’anı
Hatm edip üç günde yücelti şanı
Geldi annesine müjdeyi verdi
Annesi Şad olup ah oğlum derdi
“O elmayı almasaydı hiç baban,
bir günde karşılık bulurdu çaban.”
Etiketler: Köşe Yazısı Mükafat 482 okunma