Şiddet zifiyettir

Hayvanlar aleminde doğalarında vardır denilirken insanlar arasında bunun bilerek tatbik edilmesi son derece vahşiyane ve en büyük günahlardandır…

“Şiddet” Hiç bir dinin kabullenmediği, kutsal kitaplarda ve Kur’anı Kerimde alenen men edildiği birçok sure ve ayetlerde yazılıdır.

İster erkek; ister kadın, üstlendikleri evlilik kurumun süregenliğini sağlamak adına, o yönde bir takım önlemler alması doğaldır elbette… Bunlar yapılırken taraflarca akıl ve mantık baz alınarak makul bir cerçevde, insani bir mecrada yürütülmesi gerekir.

Allahlın verdiği canı yine Allah alır… Nisa suresinde Yüce Allah şöyle der: “O CANI SEN MI YARATTIN Kİ, SEN YOK EDİYORSUN? ”

Böyle bir yasağa muhalif bir davranışın vuku bulmasına mukabil, elbette ki İlahi müeyideler behemehal devreye girecektir. Her iki dünyada er veya geç, görülmesi kaçınılmaz bir hesaptır bu …

Verilen akla göre bir hareketin olması gerekirken; kişinin öfke gibi sonradan telafisi olmayacağı bir duyguya kapılması; kendi eliyle kendini belalara müstahak bir pozisyona sokar.

Madem bir canlı İlahi bir irade dışında var olamıyor, bunun yok edilmesi de o iradeye bırakılması gerekmez mi?..

Bir sivrisineğe dahi zarar vermek gibi elimizde bir yetki yokken; insanın insana şiddet gibi gayr-i insani bir davranışı reva görmesi, yahut canına kast etmesi nasıl izah edilebilir, düşünmek icap eder…

Tüm dünyanın bilim adamları,mucitleri bir araya gelse, tek bir sivrisineğin kanadını, veya bir tek ağacın yaprağını var edebilirler mi?..

Bu acziyetle, şiddete temayülün; teamülde vücut bulması hali, doğanın bile dengesinin bozmakta müessir rol oynayacağı şüphesiz.

Herşeyin ama her şeyin birbiriyle ilintili olduğu düşünülse, bu savın makul bir statüde yer bulacağı masal olmasa gerek.

Bir çarkı çeviren dişlerden birinin bozulması akabinde, o çarkın bozulması söz konusu olmaz mı ?

Yüce yaratan her şeyi belli bir ölçüyle yaratmıştır. Bunu bozmaya kimsenin gücü yetmez deyip ŞİDDETI LANETLİYORUM…