Doğduğum memleketin değişen yüzünü oraya gidip gelen dostlarımla zaman zaman yan yana gelip konuşuruz.
Geçmişte kalmış öğrencilik yıllarımızda yaşadığımız günleri anarken bir taraftan da memleketin değişen yüzünü anlatıp dururlar.
Projesinde görev aldığım Atatürk Barajı’ından gelen suyun Suruç ovasına adeta yeniden hayat verdiğini…
Yeniden yapılan caddelerin, parkların sosyal yaşama etkin rol kattığını,
Suriye iç savaşı nedeniyle memleketlerini terk edip gelen sığınmacıların oluşturduğu kalabalık nüfusun…
Suruç Ovası’nın o çocukluğumuzun geçtiği yıllardaki gibi yeşerdiğini,
Siyasetin türlü oyunlarının orada da oynandığını…
Kısa ama merak uyandırıcı cümlelerle bir anlamda havasını yeniden soldurdurtarak, aklımı alıp götürüyorlar.
Çok güzel çocukluğumuz oldu, çok üzücü olaylar-keşke o olanlar olmasaydı” dediğimiz hatıralar da oldu.
Uzun zaman oldu…
Ziyaret etmeye pek fırsatımız olmadı açıkçası. Mühendislik çalışmalarımız bizi yüzlerce şehri gezdirmesine rağmen, yazın üzerinde yattığımız, gökyüzündeki yıldızları muhteşem bir manzara eşliğinde sunan dört ayaklı ahşap “taht”taki o mutluluğu tekrar yaşama güzelliğine gelemedik, erişemedik.
Yeni çıkan araştırma-deneme türündeki kitabımız “Çıkar Sokağı”nı edinmek için irtibata geçen, orada hala yaşayan lise sınıf arkadaşlarımız arayana dek; bir anda bizi Suruç’un asfalt yolda köylerden gelen, köylere giden at arabalarını çeken atların nal seslerine, pide fırınlarının önünde kuyrukta beklerken o sıcak pide kokuları arasına götürdü.
Hüzünlendim doğrusu, orada doğup büyümek ama farklı gerekçelerle memleketlerini –arkalarında hüzünlü hikâyeler –bırakarak giden diğer insanlar gibi anıların sokaklarında dolaşmak, derin iç çekmeme sebep oldu.
Yazılarıma duygusal başlamak, aslında benim çokta kullandığım bir tercih değil, ama konu doğduğun memleket olunca…
Sevgili dostlar;
Uzun yıllardır çeşitli yerel gazetelerde köşe yazarlığı yapıyorum. Yüzlerce köşe yazımız oldu; kimi zaman siyaseti, kimi zaman sadist duygularını ve bencilliklerini bastıramayan cahil insanların işlediği kadın cinayetlerini, kimi zaman edebiyat alanında yorumlarımızı katarak, kitapları yazdık.
Bazen patlayan bombalara kin ve nefretle baktık, bazen kapılarını zor durumda olan insanlara açanları alkışladık, yazdık.
Şimdi artık kendi memleketimin yerel gazetesinde, benim gibi başkalarını da rahatsız eden konuları, kişi ve kurumlara hakaret etmeden; düşündürücü, uyarıcı, uzlaşmacı yazılarımızla yer alacağız.
Haftada bir yazımız olacak.
Uzun uzun anlatmak yerine, genel kapsamıyla konuları ele alacağız. Sizleri derin konulara, bolca tarih ve rakamlara boğmayacağız, mümkün olduğunca hepimizi ilgilendiren konuları, matematikçi bir insanın bakışı ile sade, anlaşılabilir bir dille anlatacağız.
Bir sonraki yazımızda buluşmak üzere…
Sevgi ve saygıyla.
Faruk CAYMAZ
İnş. Müh-Şair ve Yazar
Etiketler: Faruk Caymaz 717 okunma